Het zorgt voor de verspreiding van witte bloedcellen naar alle plekken in het lichaam waar ziekteverwekkende organismen kunnen binnendringen, met name de grenzen van het lichaam met de buitenwereld, zoals huid, spijsverteringskanaal (waaronder de darmen) en longen. Op strategische plekken in het lichaam liggen de lymfeklieren, eigenlijk kleine opslag kamertjes met lymfevocht en cellen. Wanneer het beenmerg grote hoeveelheden onrijpe cellen gaat produceren, zoals bij leukemie en lymfekanker, hopen deze zich in de klieren op.

Bij lymfekanker wordt onderscheid gemaakt tussen Hodgkin lymfoom en non-Hodgkin lymfoom, de verzamelnaam voor alle overige zogeheten lymfoproliferatieve maligniteiten (kwaadaardige tumoren).

 Deze Hodgkin’s Disease ontstaat in een lymfeklier, meestal in de hals, en verspreidt zich via het lymfestelsel naar andere lymfeklieren in de buik, de milt en de lever. Er worden vier stadia van uitbreiding onderscheiden. In stadium I is maar één lymfekliergroep of orgaan aangetast, in stadium IV zijn meerdere organen aan weerszijden van het middenrif aangetast, zoals beenmerg, milt en lever. Is er veel sprake van typerende verschijnselen als nachtzweten, gewichtsverlies en koorts, dan krijgt de stadiumindeling de letter B mee; anders de letter A. De behandelbaarheid is afhankelijk van het stadium en of van A of B sprake is.

Ze zijn niet pijnlijk of warm. De klachten bestaan uit vermoeidheid en gebrekkige eetlust, transpiratie (vooral nachtzweten) en gewichtsverlies, jeuk, koorts en pijn in de gezwollen klieren bij het drinken van alcohol (alcoholintolerantie). Als de zwellingen erg groot worden, kunnen ze bloedbanen en zenuwbanen afknellen.

Erfelijkheid lijkt geen of slechts een ondergeschikte rol te spelen. Immuniteitsvermindering, een HIV-besmetting of het gebruik van bepaalde medicijnen zoals cytostatica (chemo) en immuunonderdrukkers als methotrexaat, vergroten de kans op het krijgen van Hodgkin lymfoom. Ook na een behandeling voor kanker, waarbij bestraling en/of chemotherapie zijn toegepast, neemt de kans op deze ziekte toe. Toxische stoffen als pesticiden en mogelijk ook uit haarverf spelen vermoedelijk een rol, mogelijk geldt dat ook voor blootstelling aan straling en dioxine.